ความเป็นมาของแป๊ะ

ความเป็นมาของแป๊ะดูดแหนม

ผมเกิดที่จังหวัดโคราช หรือ จังหวัดนครราชสีมาครับ ณ โรงพยาบาลกรุงเทพราชสีมาครับ
เรียนที่ โรงเรียนโนนสูงศรีธานี แม่ตั้งชื่อให้ชื่อว่า เก่งจังครับ สมัยเรียนอนุบาลเพื่อนเรียกกันแบบนั้น
เรียกว่าเก่งจัง ผมเรียนที่ โนนสูงฯ ได้ 1 ปีหลังจากนั้นแม่ผมได้ย้ายมาที่จังหวัด ระยองฮิสั้น
จันหีใหญ่ อะไรประมาณนั้นครับและมาเรียนที่โรงเรียนอรวินวิทยา ที่อำเภอปลวกแดงครับ

เพื่อที่จะมาดูแลอาม่าหรือยายของผมนั้นเองครับเรียนที่ อรวินฯ ได้ 2 ปี ผมก็เข้าชั้นประถม
ที่โรงเรียนหัวกุญแจคริสเตียนวิทยาจังหวัดชลบุรีครับผมได้อยู่โรงเรียนประจำที่นั้นครับ
เป็นเด็กประจำ ที่โรงเรียนแห่งนั้นตั้งแต่ ป.1-6 รวมเวลา 6 ปีผมกลับบ้านก็ต่อเมื่อวันเสาร์-อาทิตย์
แต่ส่วนใหญ่จะค้างที่โรงเรียนเสียมากกว่าและผมกลับบ้านมานั้นบ้านผมได้ทำธรุกิจส่วนตัว

คือเปิดกิจการร้านเกมส์ครับไม่ร่ำรวยอะไรมากครับพอมีพอกินส่วนใหญ่ผมจะเสพนิสัยที่อยู่ประจำ
มาครับคุณครูที่เฝ้าหอนั้นสอนผมมาดีมากครับ นิสัยตอนนั้นของผมคือ =
ขี้เกียจ=ขี้เกียจแปรงฟันขี้เกียจราดน้ำตอนปัสสวะเสร็จขี้เกียจทุกอย่าง ,
ขี้แอ็ค=แบบว่ากูทำได้หมดไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามทั้งๆที่ตัวเองทำไม่ได้เลยไม่ดูหน้าตัวเองเลย

ไม่ชอบผู้อื่น ไม่ชอบผู้อื่นในที่นี้แบบว่าใครอะไรมาไม่พอใจนิดหน่อยก็ด่าแม่งอะไรแบบนี้
สรุปคือตอนนั้นผมแม่งนักเลงคีย์บอร์ดผมแม่งเด็กเห่อหมอยเด็กขนตูดเด็กหัวเกรียนคนนึง
และนิสัยของผมนั้นก็ยังคงอยู่ไปถึงมัธยม ชั้นมัธยมศึกษานั้นผมได้เรียนที่
โรงเรียนระยองวิทยาคมปากน้ำเรียนไปประมาน 1 ปีผมได้เจอกันเพื่อนที่ดีและไม่ดี

มีคนบอกผมว่าไม่มีใครสามารถช่วยเราได้นอกจากจะเลือกเดินทางเองและผมได้เลือก
เดินทางไปกับเพื่อน ที่ดี ผมได้มีเพื่อนที่ดีตั้งแต่ตอนป.4-6 5 คน และ ตอนม.2-3
ก็มีเพื่อนที่ดีอีกหลายๆคนที่ผมได้เลือกเดินทางที่ดีแต่นิสัยของผมนั้นยังไม่ดีพอครับ
ยังไม่มีความฝันไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรทำอะไรก็น่าเบื่อติดเกมส์ไปหมดครับจนมีอยู่

วันหนึงผมคิดได้ว่าผมอยากทำคลิปทำรายการใน Youtube ครับเห้ยน่าลองดีก็เลยทำ
ตั้งชื่อเป็น Peeter แมลงสาบ ซึ้งชื่อนี้แม่งโหลเหี้ยๆครับ ทำคลิปแรกก็คือแมงมุมดำครับ
คลิปนั้นอัดกันเล่นๆเป็นต้นกำเนิดของผม และทุกๆวันนั้นผมจะปั่นจักรยานซื้อขนมข้างทาง
แล้วไปที่อ่างเก็บน้ำหนองปลาไหลครับ และสิ่งที่ชอบมีสุดในการซื้อไปนั้นก็คือแหนมครับ

และก็น้ำอัดลม+ขนมเลย์ต่างๆและไปนั่งกินพร้อมคุยเรื่องสนุกทำกิจกรรมต่างผมนึกถึงตอนนั้น
แล้วโคตรมีความสุขครับ แต่ว่าทันใดนั้นวันนึงในขณะที่ผมนั่งกินแหนมกันอยู่แม่ผมก็โทรมา
ครับบอกว่ามึงนั่งดูดยากันหรอผมเลยบอกว่านั่งกินแหนมกันอยู่แม่งก็บอกว่ามีคนบอกแม่ว่า
เห็นลูกเองดูดยากันอยู่ที่อ่าง ผมเลยทำคลิปประชดแม่ขึ้นมาครับนั้นก็คือชื่อคลิปอะไรทุกคนก็

น่าจะรู้กันครับ ชื่อคลิปว่า ดูดแหนมครับผม

แล้วก็ได้ทำคลิปออกมาเรื่อยโดยการเห็นคลิปจะรายการ MATV ครับเป็นคลิปกูร็อคผมเลย
ได้ทำคลิป ผู้ดี กับ ชาวร็อคขึ้นมา ผมเป็นคนฟังเพลงแนวแร็พ กับเพลงร็อคนะครับแบบชอบ
แนวนี้อะไรแบบนี้และมีอยู่วันนี้มีพี่คนนึงในเฟสบุ๊คได้แชร์คลิปคนร้องเพลงแร็พขึ้นมาครับ
ชื่อเพลงไอขึ้แท็ก และเพลง เก็บไว้เล่นเหอะ

ผมนั้นได้แอดเพื่อนคนร้องไปถามชื่อปรากฏว่าพี่เค้าชื่อ เต้ยครับรู้จักกันในนาม RapperTery
ครับและผมได้ชื่นชอบผลงานพี่แกมากครับเลยตัดสินใจส่งคลิปดูดแหนมให้ดูครับเค้าก็ชอบคลิปผม
เค้าบอกผมว่าเดี๋ยวว่างๆมาทำคลิปด้วยกันครับผมก็ดีใจอะสิครับจะได้ทำคลิปกัน ไอขี้แท็ก
และมีอยู่วันหนึงผมได้ไปทำคลิป1คลิปและน้องๆในกลุ่มเกิดการแขวะกันไม่สมัคคีกันผมบอกให้พวก

มันหยุดแต่พวกมันก็ไม่หยุดผมเลยบอกว่า"กูยุบละกลุ่มนี้ถ้าพวกมึงทะเลาะกันแบบนี้ถ้ากูไม่สามารถ
ควบคุมพวกมึงได้กูก็จะยุบไม่ทำแม่งละไอสัส"พูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาและผมก็ได้ทำคลิป
ยุบกลุ่มขึ้นมาในขณะนั้นก็มีคนแชร์คลิปของผมไปที่เพจ Show clip และเพจต่างๆที่เป็นเพจ
วีดิโอผมก็เลยตกใจอ่าวเห้ยแม่งได้ไงวะนะผมเลยบอกกับพี่เต้ยว่าผมยุบกลุ่มแล้วทำไงดีครับ

พี่เต้ยถามผมว่า"เพื่อนมึงชอบเรียกมึงว่าอะไร"ผมลืมบอกไปว่าตอนนั้นผมได้เรียนอยู่ปวช1แล้วครับ
แล้วผมก็บอกพี่เต้ยว่า "เพื่อนผมชอบเรียกผมว่าแป๊ะครับ"พี่เต้ยบอกผมเลยว่า"เออ แป๊ะดูดแหนมอะ
เอาเลยรุ่ง"5555ปัจจุบันนี้พี่เค้าให้คำแนะนำอะไรผมมามากกว่าใครๆเสียอีกครับพี่คนนี้สุดยอดครับ

ถ้าไม่มี RapperyTery ไม่มีแป๊ะดูดแหนมครับถ้าไม่มีแฟนคลับแป๊ะไม่มีแป๊ะดูดแหนมเช่นกันครับ
แล้วก็ในเฟสของพี่ RapperTery ผมบังเอิญไปเห็นเค้ากดถูกใจเพจ เฟ็ดเฟ่บอยแบนครับผมก็เลยงง
เอ้ะเฟ็ดเฟ่นี้มันคืออะไรครับผมเห็นใครหลายคนพูดว่าเฟ็ดเฟ่ เฟ็ดเฟ่ ผมก็เลยเข้าไปดูครับ อ่าวแม่งสุดยอดหนิ

ผมดูเฟ็ดเฟ่แล้วได้รู้ว่าเพื่อนต้องไม่โกรธกันครับผมทำให้ผมได้ใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้นเฟ็ดเฟ่ทำให้ผมมีความ
ฝันว่าผมอยากจะทำสื่อโฆษณาครับผมต้องการอะไรหลายๆอย่าง มีความฝันแล้วทำให้ผมดำเนินชีวิตได้
ง่ายขึ้นโคตรๆครับทุกคนอีกแล้วครับไม่มี RapperTeryผมก็ไม่รู้จักเฟ็ดเฟ่อีกแหละครับ 5555555+

มาอีกทีคือรู้จักกับพี่เบย์รีฟเฟอร์ครับผมผมได้เห็นว่าเค้าทำรายการเล็กๆเกี่ยวกับ Gaming บน
YouTube ชื่อ BRF Channelเค้าให้คะแนนความเคารพคนแปลกหน้าทุกคน คนละ 100
คะแนนเท่าๆกัน เพื่อประเมิน รับรู้ และแสดงออกไม่ว่าจะอายุมากกว่าหรือน้อยกว่าเค้าเป็นคนที่บ้าเกมคนนึง

พี่เค้าเจออุปสรรคอะไรมากมายและชอบที่เค้าไม่สนใจอุปสรรคใดๆเค้าทำต่อไปครับเหมือนกันครั้งหนึ่ง
ที่RapperTeryได้บอกผมว่าทำต่อไปอย่าหยุดผมชอบประโยคนี้มากที่สุดครับอยากรู้ว่าพี่เบย์คือใคร
เข้าไปอ่านได้ที่นี้นะครับ http://goo.gl/VwAiaC

สรุปกันเลยดีกว่าครับคือว่าตอนแรกผมเป็นแค่เด็ก เฮอมอยเด็กสวะครับผม พอผมได้รู้จักกับ Idolทั้ง2คน
ทำให้ผมมีความฝัน เป็นแรงบันดาลใจให้ผมทำในสิ่งที่ตัวเองที่คิดว่าทำแล้วมีความสุขไม่เดือนร้อนใคร
ทำให้ผมดำเนินชีวิตใช้ชีวิตในชีวิตประจำวันได้ง่ายขึ้นมากๆ

พี่เบย์กล่าวไว้ว่า"ทั้งที่ยังเรียนไม่จบปริญญาตรี มีเงินใช้ส่งให้พ่อแม่กูอยู่บ้านครอบครัวสบายดี
กูได้เงินหลักล้านจากการทำ BRF Channel มาซื้อรถขับ สบายใจเฉิบ ชีวิตกูโคตรรุ่งอ่ะ"
สักวันผมจะต้องให้ชีวิตผมรุ่งแบบพี่ Bay riffer ให้ได้ครับทุกคนสัสดีครับ บายย ^^
ขอบคุนที่อ่านกันจนจบนะครับ :D

วันจันทร์ ที่ 30 มิถุนายน 2557 ผมได้ไปรังโจรเฟ็ดเฟ่ครั้งแรกครับ T0T ดีใจมากครับ
พวกพี่ๆเฟ็ดเฟ่ไม่ได้เหี้ยอย่างที่บางคนคิดครับพวกพี่เค้าใจดีมากอยากบอก .*0*.ขอบคุนคร้าฟฟฟ